Λαμπούδιος

(14ος αι.). Άρχοντας της Πελοποννήσου. Γενναίος και δραστήριος, αλλά ταυτόχρονα ύπουλος και άπιστος, ο Λ. αντιστάθηκε στη φραγκική κυριαρχία και είχε συχνές προστριβές με τους άλλους άρχοντες της περιοχής. Όταν το 1348 ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ιωάννης ΣΤ’ Καντακουζηνός έστειλε ως δεσπότη του Μιστρά τον γιο του, Μανουήλ, με την εντολή να ελαττώσει τις πιέσεις των Φράγκων, να αποκρούσει τις ληστρικές επιδρομές των Τούρκων και να τερματίσει τους εμφύλιους σπαραγμούς των Ελλήνων, ο Λ., δυσαρεστημένος για την επιβολή του βυζαντινού κράτους, αντιστάθηκε στον Μανουήλ, τελικά όμως ηττήθηκε και στερήθηκε την κτηματική του περιουσία. Όταν αργότερα ο Μανουήλ τον συγχώρεσε για την πράξη του και του επέστρεψε τα κτήματά του, εκείνος ησύχασε και προσποιείτο για καιρό τον πιστό υπήκοο του βασιλιά. Έτσι, όταν ο Μανουήλ αποφάσισε να οργανώσει στόλο για να αποκρούσει τις τουρκικές επιδρομές στην Πελοπόννησο, ανέθεσε στον Λ. την είσπραξη έκτακτου φόρου για τον σκοπό αυτό. Εκείνος όμως στην περιοδεία που πραγματοποίησε για την εκτέλεση της αυτοκρατορικής εντολής συμβούλευε τους κατοίκους να αρνηθούν να καταβάλουν τον φόρο, ώστε τελικά ξεσήκωσε στάση εναντίον του Μανουήλ, ο οποίος κατάφερε με μεγάλη δυσκολία να την καταστείλει. Ο Λ., καταδιωγμένος από τον αυτοκράτορα περιπλανιόταν στα βουνά έως τη στιγμή που του δόθηκε νέα αμνηστία, αλλά και πάλι στασίασε μετά την εκθρόνιση του Ιωάννη ΣΤ’ Καντακουζηνού (1355) και υποτάχθηκε οριστικά από τον Μανουήλ. Από τότε έζησε ήσυχα έως τον θάνατό του.